Mensaxes subliminais

Acabo de descubrir unha mensaxe subliminal nunha portada de El Rey León. Mirade!

O nariz é a espalda dunha muller en bragas que está levantando os brazos!!

Turistas alemáns que priman

Hoxe cando iba pola calle facer unhas comprichuelas (palabra que me pegou Diego Calanchas), un rapaz alemán duns vinte poucos anos paroume pola rúa para preguntarme si me podía invitar a un xeado e despois díxome que era "simpática y bella". Aínda que lle dixen que tiña moita présa, el, moi amable, acompañoume un cachiño do camiño mentres mantivemos unha agradable conversación acerca de estudos, viaxes e nacionalidades.
APRENDEDE! ¬¬'

A rapa das bestas

Vale, tan só hai uns días que me enterei de como funciona a rapa das bestas.

No meu mundo de fantasía consistía nunha feira na que os donos e donas de cabalos e eguas levaban ao seu prezado équido a unha exhibición onde lle cortaban a crina en amor e compañía.
Pero cal é a miña sorpresa cando vexo unha reportaxe que mostra que non existe tal armonía.

Supoño que debín ser a última persoa galega en enterarse de que realmente consiste en meter a 65340876 cabalos e cabalas salvaxes nunha especie de circo romano de poucos metros de diámetro, conseguindo que case non podan nin moverse sen ter que pisar os cascos veciños. Ata aí todo sería correcto se con ver iso a xente fose feliz e despois os deixasen volver en paz para o monte. Pero non. Aquí é cando o animal intelixente entra en acción. Introdúcese no medio dos mamíferos protagonistas da feira e, sen máis, abalánzase sobre eles cual alumno nun exame final de historia intentando apoderarse dunha mesa ao fondo da clase. E cando por fin consegue ter baixo o poder do seu xugo ao cabalo, procede a cortarlle a xa mencionada crina (a do rabo tamén, para que as moscas podan voar ao seu aire por aí. Xa sabedes onde).

Puiden chegar a comparar este proceso coa tauromaquia. "Pero si non matan ao cabalo!" me din. Vale, non o matan. A verdade é que non sei si preferiría que me matasen ou que me metesen con cen mil persoas que ocupasen o meu espazo vital esperando a que tres cabalos enfurecidos se avalanzasen sobre min para cortarme a miña pouco fermosa cabeleira.

Non me interpretedes mal, non estou dicindo que a tauromaquia sexa mellor cá rapa das bestas nin moito menos. Simplemente é unha reflexión.

O mellor de todo isto é que ambas cousas son de interese internacional. Fantástico. Somos coñecidos internacionalmente polo mellor de cada casa.

. . .

Acabo de ver que teño unha sms no meu móbil. Ata aí todo ben. Pero resulta que mo enviou o meu propio número. Wii...Non vos extrañedes si aparezo mañá morta cunha bóla de chicle vermella na boca :/