Para variar, cando chegamos ao piso non funcionaba Internet así que chamei ao servizo técnico para que nos viñeran arreglar o asunto.
O luns chamoume o técnico para ver si estaba na casa e podía vir mirar iso. Total, que cando chega ábrolle a porta e entra sin dicir nada. Cando se dá conta do que fixo, párase no pasillo, mírame e díceme: soy el técnico. Ao que eu só podía responder: xa xa.
Ponse a mirar o router e pregúntame donde está o PTR. Dígolle que na habitación do lado (a de Paula). Entra, apártome un pouco e quédase mirando para o corcho de Paula, o que xa me chamou a atención. Doume conta de que deixamos a porta de fóra aberta e auséntome para pechala. Cando me acerco de novo á habitación estaba mirando as fotos que ten Paula pegadas na porta do armario. WTF? Cando sente a miña presencia sobresáltase e dice que ten que baixar mirar de donde vén o problema. Baixou e subiu varias veces, a última para recoller unha funda que se deixou na habitación da xa mencionada Apula (por variar o nome, je je). Cómpre dicir que desta última vez tamén entrou sin esperar a que eu lle dixera: pasa pasa. Entrou directo á habitación dicíndome que se olvidara non sei que.
O caso é que tiña que volver ao día seguinte porque non conseguiu arreglar nada xa que "los cables están cruzados en una caja que está aquí fuera y en la central. Tu línea la recibe otra persona". Cousa que non entendín para nada, pero bueno.
Chega o martes para comprobar si se solucionara e ao ver que si, chamou á operadora para que fixeran as comprobacións necesarias. As liñas debían de estar saturadas porque se desesperaba e dicía seguido: a ver que quiero ir a comeeeeeer!
Despois de varios minutos intentando falar con alguén díceme: te importa si me conecto a internet?
Entón eu guieino ata a miña habitación para que usara o meu ordenador. Fun colocar o telefóno fijo ao lado do router (porque o que tiñamos non funcionaba e Paula trouxo outro e bah isto non vén a conto) e cando volvo á miña habitación vexo que o tipiño este está...xogando ao xadrez. Entón a min debeuseme quedar unha cara...non sei, só puiden irme á habitación de Antón (o noso novo compañeiro de piso) para rirme en silencio e contarlle o ocorrido.
Logo, o señor sae da miña habitación falando con alguén por teléfono. E de alí a un pouco imaxino que a que o estaba atendendo o puxo en espera porque empezou: operadora? operadora?! cómo te llamabas? cuál era tu nombre? operadora?? chica! chica!! operadora? ah, ola Isabel, yo soy Ángel. E xa non oín máis porque estaba intentando non soltar a carcajada.
Pois iso, que esa é a historia de hoxe. Xa levaba tempo sin escribir e sin entretervos, pero tampouco é que tivera moito que contar.
Ala, sede felices!
