Hoxe por primeira vez na miña vida presenciei un accidente.

Viña con Jaime de Ferreira, de ir buscar uns sofás para levar ao Castelo. No cruce de Cangas óese un golpe. Penso de todo. Un fuego artificial (son as festas de Cangas), pisamos algo...un accidente. Mirei a un lado e vin os coches arrastrándose. Diante nosa había unha furgoneta e non puiden ver como foi exactamente, pero é deducible. O mellor de todo foi que o da furgoneta de diante largouse sin parar a axudar.

Jaime e eu baixamos, el intentou abrir a porta dun dos coches, no que ían dous señores que non podían saír. Pero eu non sabía que facer. Nin teño forza nin teño nada. Só nervios.

No outro coche ía outro señor ao que puideron sacar, pero berraba e queixábase moito da espalda.

Miña nai chamara á ambulancia, pero aínda non aparecera ninguén. Os primeiros foron os de tráfico. Decidín irme de alí, total, xa non podíamos facer nada. Só esperar a que chegase a ambulancia.

Un señor estaba ao lado do meu coche, que o parara ao lado dunha entrada a un campo porque non había outro sitio. E cando me veu acercarme a el xa me empezou a dicir que o quitara para diante, que si non vía que estaba tapando a entrada. Eu flipando. Metinme no coche para esperar a que un dos guardias me mandase saír, e o señor petándome na ventá, que movera o coche para diante. Veuse ata a ventanilla do meu lado e empezou a berrarme que si non o oía. E a todo isto, a ambulancia aínda non chegara. Estou moi cabreada.

Polo visto chegou cando estábamos saíndo, pero eu non me din conta porque xa non sabía nin para onde mirar.

Os tres señores, os dous que ían nun dos coches e o que ía solo, están ben. Só moi nerviosos e un deles debeulle de pasar algo na espalda. Pero puido ser peor.

En fin...Horrible.